Depresja? A co to takiego?

Częsty płacz, smutek i przygnębienie powodują brak chęci do jakichkolwiek czynności. Osoba chora na depresję nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Albo śpi za dużo, albo wcale, traci apetyt, nie dostrzega żadnej pozytywnej rzeczy w swoim życiu. Dramat tej choroby polega na tym, że coraz częściej osoby młode, dzieci oraz młodzież jej doświadczają. Jest to bardzo niebezpieczne dla prawidłowego rozwoju osobowościowego, a także dla sprawnego funkcjonowania społecznego w życiu dorosłym. Dramat dziecka jest zawsze dramatem rodziny. Cały system, w którym dziecko żyje, wychowuje się, zostaje zaburzony. Dlatego bardzo często mówi się, że choruje cała rodzina.

Poza nieliczną grupą zaburzeń, które mają związek z czynnikami biologicznymi, większość stanów depresyjnych pochodzi z traumy, która powstała w dzieciństwie, np. braku więzi emocjonalnej z rodzicami, zaniedbań, dysfunkcji całego systemu rodzinnego. Niektóre z zaburzeń są tak głęboko zakorzenione, że człowiek nawet nie zdaje sobie z nich sprawy.

Kryzys psychiczny nigdy nie przychodzi bez powodu. Za każdym epizodem depresyjnym kryje się jakaś sytuacja, słowo, brak poczucia bezpieczeństwa, akceptacji, które wydarzyły się wcześniej, w dzieciństwie albo młodości. Dlatego tak istotne jest, by nie bać się szukać pomocy i wsparcia. Depresja to choroba, z którą da się walczyć i ją pokonać. Przy wsparciu specjalistów można wrócić do normalnego funkcjonowania w życiu codziennym. I oczywiście nie będzie to łatwe, ani nie zadzieje się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, jednak warto poszukać osoby, która pomoże przeprowadzić przez proces leczenia, pomoże zrozumieć tę chorobę, a co najważniejsze, będzie blisko, bez oceniania naszych myśli, zachowań i decyzji.