Rainerowa Chatka jest położona w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się na granicy Doliny Staroleśnej oraz Doliny Małej Zimnej Wody i jest położone na wysokości 1301 m n.p.m.

Obiekt został założony przez Johanna Georga Rainera. Rainerowa Chatka miała służyć odwiedzającym góry, którzy w szczególności przyjeżdżali, aby odwiedzić Wodospady Zimnej Wody, które znajdują się w Tatrach Wysokich.

Rainerowa Chatka to niezwykle mały obiekt. Składała się z jednej izby, a chatka nie miała nawet fundamentów. Pierwotnie znajdowała się tam jedno łóżko i miejsce na ognisko. Dym uciekał przez otwór w dachu. W schronisku znajdowały się niewielkie okna, przez które wpadało niewiele światła.

W XIX wieku Rainerowa Chatka miała wiele zastosowań. Pod koniec stulecia służyła jako miejsce noclegu dla robotników, którzy budowali sąsiednie schroniska. Później mieścił się w niej składzik, stajnia, a nawet chlew dla trzody.

Sytuacja Rainerowej Chatki uległa zmianie dopiero w latach 50. XX wieku. Wówczas pojawił się pomysł, aby miejsce objąć specjalną ochroną oraz urządzić w niej muzeum turystyczno-taternickie.

W 1980 roku Rainerowa Chatka weszła pod władanie TANAP-u, czyli słowackiego odpowiednika Tatrzańskiego Parku Narodowego. Organizacja zadbała o to, aby obiekt został wyremontowany, ale z zachowaniem oryginalnego, skromnego wystroju.

Od 2000 roku obiekt jest pod władaniem chatara (czyli gospodarza) Petera Petrasa. Chociaż nie oferuje noclegów dla turystów, znajduje się w niech bufet, w którym można napić się ciepłej herbaty. Poza tym w obiekcie jest także sklep z pamiątkami oraz muzeum tragarzy tatrzańskich, którzy zajmowali się zaopatrywaniem schronisk górskich w podstawowe wyposażenie.

W pobliżu Rainerowej Chatki znajduje się wiele górski szlaków. M.in. niebieski szlak prowadzący z Tatrzańskiej Łomnicy, zielony szlak ze Starego Smokowca, czy czerwony szlak, prowadzącyprzez Staroleśną Polanę.

Założyciel schroniska, Johann Georg Rainer.