Te osoby nie dostaną ślubu kościelnego

Przeszkoda wieku

Nie może zawrzeć ważnego małżeństwa mężczyzna przed ukończeniem szesnastego roku życia i kobieta przed ukończeniem czternastego roku. Konferencja Episkopatu Polski, zgodnie z pozwoleniem KPK (kan. 1083 § 2), ustaliła wiek dla mężczyzny na 21 rok życia, a dla kobiety – 18 rok życia. Podobnie też postanawia polskie prawo państwowe.

Poligamia

Nie może zawrzeć małżeństwa ten, kto pozostaje w związku małżeńskim, nawet jeżeli zostało ono niedopełnione.

Impotencja

Małżeństwo z natury rzeczy jest nastawione na zrodzenie i wychowanie potomstwa, dlatego też mówiąc o zdolności do zawarcia związku małżeńskiego ma się na uwadze między innymi zdolność do podejmowania aktów skierowanych do przedłużenia życia ludzkiego. 

Należy tu rozumieć niezdolność do współżycia małżeńskiego przynajmniej jednej ze stron, nie zaś o niezdolność do zrodzenia potomstwa. Niemoc płciowa, aby była przeszkodą, nie musi być absolutna (niezdolność całkowita mężczyzny lub kobiety do współżycia); wystarczy, gdy jest względna (mężczyzna nie może współżyć z kobietą, z którą zawarł małżeństwo lub kobieta z poślubionym przez siebie małżonkiem).

Przeszkoda niemocy płciowej pochodzi z prawa Bożego naturalnego (prawo wpisane w naturę ludzką) i wyklucza możliwość uzyskania dyspensy, czyli pozwolenia na małżeństwo.

Święcenia kapłańskie

Nie może zawrzeć małżeństwa ten, kto otrzymał święcenia kapłańskie.

Ślub czystości

Według prawa kanonicznego "nieważnie usiłują zawrzeć małżeństwo ci, którzy są związani wieczystym ślubem publicznym czystości w instytucie zakonnym". Chodzi więc tu o ślub, czyli o świadomie i dobrowolnie uczynioną Bogu obietnicę. Nieważne małżeństwo próbują zawrzeć osoby, które są związane wieczystym ślubem publicznym czystości w instytucie zakonnym.

Przeszkoda uprowadzenia

Zgodnie z prawem kanonicznym "nie może być ważnie zawarte małżeństwo pomiędzy mężczyzną i kobietą uprowadzoną lub choćby przetrzymywaną z zamiarem zawarcia z nią małżeństwa, chyba że później kobieta uwolniona od porywającego mężczyzny oraz znajdując się w miejscu bezpiecznym i wolnym sama swobodnie wybierze to małżeństwo". Przeszkoda powstaje nie tylko w przypadku porwania kobiety przemocą i zatrzymania w celu zawarcia małżeństwa, ale także wtedy, gdy zostanie ona zatrzymana przez mężczyznę z takim samym zamiarem. Nie jest ważne, gdzie miało miejsce wspomniane zatrzymanie - czy to w jej własnym mieszkaniu, czy też w miejscu, do którego dobrowolnie przybyła. Według prawa kościelnego jak długo kobieta uprowadzona jest pod władzą mężczyzny, tak długo nie może ona w sposób wolny wyrazić zgody na małżeństwo. Powinna być uwolniona od porywającego mężczyzny oraz znaleźć się w miejscu wolnym i bezpiecznym. Wówczas może wyrazić prawdziwą zgodę na małżeństwo i przeszkoda uprowadzenia przestaje mieć miejsce.

Brak chrztu

Ślubu kościelnego nie może zawrzeć osoba, która jest nieochrzczona. Od tej przeszkody można uzyskać dyspensę pod warunkiem, że drugi z małżonków jest ochrzczony, oświadczy, że "jest gotowy odsunąć od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary" i zrobi wszystko, aby ich dzieci zostały ochrzczone i wychowane w Kościele katolickim, a nieochrzczony małżonek to zaakceptuje.

Małżonkobójstwo

Osoba, którą dążąc do zawarcia małżeństwa ze swoim ukochanym dopuściła się morderstwa wcześniejszego małżonka (jego lub własnego), nie otrzyma ślubu kościelnego.

Pokrewieństwo

Ślubu kościelnego nie mogą ze sobą zawrzeć osoby spokrewnione w linii prostej i bocznej do czwartego stopnia. W przypadku pokrewieństwa w linii bocznej trzeciego i czwartego stopnia istnieje możliwość uzyskania dyspensy.

Konkubinat

Ślubu kościelnego nie mogą zawrzeć osoby, które od lat żyją jawnie ze sobą pod jednym dachem tak, jakby były małżeństwem.

Adopcja

Nie mogą zawrzeć małżeństwa ze sobą także ci, którzy są związani pokrewieństwem prawnym powstałym z adopcji, w linii prostej lub w drugim stopniu linii bocznej.

Powinowactwo

Ślubu kościelnego nie mogą zawrzeć także osoby spowinowacone w linii prostej lub bocznej, co oznacza, że w przypadku śmierci małżonka nie można poślubić np. jego syna lub ojca.