Gdy ktoś bliski choruje na depresję

Przyczyniają się do tego stresy i wyzwania współczesnego świata, z którymi nie wszyscy sobie radzą. Powodem mogą być: szybkie tempem życia i zaburzenia proporcji między pracą a wypoczynkiem, przeciążenie obowiązkami zawodowymi czy szkolnymi, a także coraz liczniejsze niepokoje na świecie, związane z terroryzmem, pandemią, kryzysem gospodarczym oraz wojną. Specjaliści alarmują, że co najmniej połowa cierpiących na depresję nie szuka pomocy specjalisty, chociaż schorzenie to można skutecznie leczyć.

Po czym poznać, że możemy mieć do czynienia z depresją? Jakie objawy świadczą o jej występowaniu?

Objawem osiowym depresji jest permanentnie przeżywany obniżony nastrój. To wcale nie musi być tak, że osoba na wszystko co się wokół niej dzieje będzie reagować widocznym smutkiem. Czasem osoby w depresji manifestują swój wewnętrzny stan, ale czasem wręcz przeciwnie mogą nam się wydawać pogodni, uśmiechnięci, ale w środku pełni są głębokiego smutku. Kolejną wskazówką pozwalającą podejrzewać, że osoba może cierpieć na depresję jest ograniczenie zainteresowań. Wynika to z faktu wyraźnego spadku energii życiowej. Osoba w takiej sytuacji z reguły poświęca ją na najważniejsze życiowe obowiązki i czynności, ale brakuje jej na aktywności związane z rozwojem osobistym, czy życiem towarzyskim. Inne to: Anhedonia, czyli ograniczenie odczuwania przyjemności. To co do tej pory dawało radość, przestaje cieszyć. Dalej - problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność), z apetytem (utrata apetytu lub objadanie się), osłabienie procesów poznawczych (spowolnienie myślenia, zaburzenia pamięci, osłabienie koncentracji uwagi), a także myśli i tendencje samobójcze.

Co robić, gdy mój bliski choruje na depresję?

Depresja stanowi problem nie tylko dla osoby, która jej doświadcza, ale również dla jej najbliższych. Mogą oni czuć bezsilność i bezradność, zagubienie i wątpliwości w obliczu trudności, z którymi boryka się ich krewny/przyjaciel, może pojawiać się złość, poirytowanie, zniecierpliwienie i powiązane z nimi poczucie winy. Aby żyć z chorym na depresję, potrzeba sporo siły i cierpliwość, ale przede wszystkim należy wiedzieć, na czym polega ta trudna choroba. Jeśli zrozumiesz, co odczuwa bliska osoba, i nauczysz się jak postępować w ciężkich chwilach, łatwiej ci będzie pokonać kryzysy. Największym wsparciem dla chorego na depresję jest zaakceptowanie jego stanu. Upewnij go, że zdajesz sobie sprawę z tego, jak bardzo cierpi, i że jesteś z nim, rozumiesz że jego zachowania nie są wyrazem lenistwa, ani chęci robienia tobie na złość. Bliscy powinni dążyć do tego, by osoba chora na miarę swoich możliwości działała na rzecz polepszenia swojego stanu. Przede wszystkim należy dołożyć wszelkich starań, aby namówić chorego na skorzystanie z profesjonalnej pomocy – psychiatry lub terapeuty. Osobie chorej warto też proponować wspólne aktywności. Należy jednak pamiętać, by były to aktywności, które będzie w stanie wykonać.

Daniel Mroczek - psycholog