Związana nierozerwalnie z Krakowem artystka zmarła w piątek, 14 sierpnia w swoim mieszkaniu.
Ewa Demarczyk urodziła się 16 stycznia 1941 r. w Krakowie jako córka rzeźbiarza Leonarda Demarczyka i krawcowej Janiny z domu Bańdo. Ukończyła krakowską Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu oraz – w 1966 roku – Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie.
W Krakowie spotkała dwóch kompozytorów: Zygmunta Koniecznego oraz Andrzeja Zaryckiego. Owocami tego spotkania są wręcz legendarne kompozycje, takie jak „Karuzela z madonnami”, „Czarne anioły”, „Taki pejzaż” czy „Grande Valse Brillante”.
W latach siedemdziesiątych artystka nie kontynuowała już występów w Piwnicy Pod Baranami. W latach 1986-2000 prowadziła Państwowy Teatr Muzyki i Poezji. Po roku 2000 artystka wycofała się z życia publicznego.
Kilku pokoleniom prezentowała to, co w piosence najszlachetniejsze, najbardziej wartościowe. Nie zostawiła po sobie zbyt wielu nagrań, ale – same perły. One będą z nami przypominając o fenomenie Ewy Demarczyk. O jej spotkaniu z Zygmuntem Koniecznym, z Andrzejem Zaryckim.
– napisał dziennikarz i krytyk Wacław Krupiński.