Finał etapu konserwacji XVI-wiecznej świątyni w Porębie Wielkiej. To jeden z najpiękniejszych zabytkowych kościołów w Małopolsce
W poprzednich latach wymieniono poszycie gontowe dachu prezbiterium i nawy oraz sobót, a także szalowania ścian. Teraz, jak poinformował ks. dr Szymon Tracz, konserwator architektury i sztuki sakralnej diecezji, udało się także przeprowadzić konserwację szalowania izbicy oraz korektę kształtu cebulastego zwieńczenia wieży – podaje służba prasowa.
Ks. Tracz dodał, że w tym roku zajęto się już także wzmocnieniem konstrukcji wieży oraz wymianą i konserwacją gontu, który szaluje jej pochyłe ściany. Przeprowadzono część poważnych prac konstrukcyjnych przy posadowieniu samej wieży. „Będą one prowadzone w przyszłym roku” – zapowiedział.
Prace były możliwe dzięki parafianom, a także dofinansowaniu z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Małopolskiego Konserwatora Zabytków.
Diecezja przypomniała, że pierwsze wzmianki o parafii w Porębie Wielkiej pojawiały się około 1285 roku, a informacje o kościele pochodzą z lat 1325-1327. Pierwsza świątynia spłonęła. Budowa nowej rozpoczęła się w 1502 roku. Prace ukończono w 1506 roku. Fundatorem był hr. Zygmunt Porębski, sekretarz króla Zygmunta Starego.
Modrzewiowa świątynia otoczona jest sobotami i ogrodzeniem z belek. Ściany i stropy pokryte są polichromią z okresu Młodej Polski. W rokokowym ołtarzu znajduje się wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej. Ołtarze i ambona pochodzą z końca XVIII wieku. Wieża ma konstrukcję słupową.