![To małopolskie miasto jest nazywane Rzymem Południa. Wszystko za sprawą karczmy, w której przesiadywał diabeł [GALERIA]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-465f-dPpg-hR16_to-miasto-malopolskie-jest-nazywane-rzymem-poludnia-wszystko-za-sprawa-karczmy-w-ktorej-przesiadywal-diabel-300x250.jpg)
Małopolska. Leśnicy nagrali niedoliski. To niezwykle rzadki widok
Pracownicy Nadleśnictwa Piwniczna, dzieląc się swoim odkryciem, nie kryli ekscytacji: „Rzadko spotykany widok szóstki niedolisków w jednym miocie... Ciekawość a zarazem ich ostrożność jest rozbrajająca" – napisali w swoich social mediach, komentując zarejestrowany materiał.
Już miesięczne lisie szczenięta zaczynają opuszczać bezpieczne schronienie nory, początkowo nieśmiało, by z czasem podejmować coraz śmielsze wyprawy. Kiedy osiągną wiek około dwóch miesięcy, ich eksploracyjne zapędy pozwalają im oddalać się od rodzinnego gniazda nawet na kilkanaście metrów. To właśnie taką ciekawską i rozbrykaną gromadkę udało się zaobserwować i sfilmować w ostatnich dniach na obszarze piwniczańskich lasów.
Polecany artykuł:
Początkowo sierść małych lisków jest krótka i ma ciemnoszary odcień, który z czasem przechodzi w barwę przypominającą czekoladę. Dorosłe osobniki mogą pochwalić się niezwykłą różnorodnością ubarwienia – od klasycznego czerwonorudego, przez płowe, szare, aż po odcienie zbliżone do sierści zająca, niemal białe czy bardzo ciemne, określane mianem „węglarzy”. Spotyka się również tak zwane „krzyżaki”, z charakterystycznymi ciemnymi pręgami krzyżującymi się na łopatkach, oraz lisy o futrze w tonacji srebrnoszarej.
Kończyny lisów, zwane stawkami, zazwyczaj przybierają ciemną, niemal czarną barwę. Ich puszysty ogon, czyli kita, również może mieć różne odcienie, ale często wieńczy go charakterystyczna kępa dłuższych, białych włosów, nazywana „kwiatkiem”. U podstawy kity znajduje się gruczoł zapachowy, tzw. fiołek, którego wydzieliną lisy znaczą swoje terytorium. Poruszają się one specyficznym, kołyszącym krokiem, określanym jako „dyndanie”, przemierzając swoje rewiry w poszukiwaniu pożywienia.
Z natury lis jest samotnikiem, a tworzenie par ma u niego charakter głównie sezonowy. Co ciekawe, zaobserwowano przypadki, gdy samiec aktywnie uczestniczył w dostarczaniu pokarmu nie tylko samicy, ale również młodym w pierwszych tygodniach ich życia. Tryb życia lisa zmienia się w zależności od pory roku: wiosną i latem preferuje osiadły tryb życia, natomiast jesienią i zimą staje się koczownikiem.
