Uście Solne jest jedną z najpiękniejszych wsi w Małopolsce. Kiedyś słynęła z handlu solą
Uście Solne jest jedną z najpiękniejszych wsi w województwie małopolskim. Jest położona w powiecie brzeskim, w gminie Szczurowa, na prawym brzegu Raby, w pobliżu jej ujścia do Wisły. Zamieszkuje ją, jak wynika z danych Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań z 2021 roku, na które powołuje się portal Polska w Liczbach, 797 osób, z czego 51,3 proc. mieszkańców stanowią kobiety, a 48,7 proc. ludności to mężczyźni. Miejscowość uzyskała lokację miejską przed 1360 rokiem. W wiekach dawnych Uście Solne miało rangę miasta królewskiego. Pod koniec XVI wieku było położone w tenucie usckiej w powiecie szczyrzyckim, w województwie krakowskim. W 1933 roku straciło praw miejskie. Natomiast w latach 1975-1998 należało administracyjnie do województwa tarnowskiego.
Nazwa miejscowości pochodzi od jej położenia przy ujściu rzeki, a także ma związek z solą, która przez wieki była sprowadzana z Bochni do tamtejszego portu rzecznego. Pierwotnie odbywało się to drogą wodną, później zaś lądową. Uście Solne najprawdopodobniej było lokowane dwukrotnie – pierwszy raz na prawie średzkim, a drugi na prawie magdeburskim przez króla Kazimierza Wielkiego dnia 18 maja 1360 roku. W okresie panowania ostatniego władcy z dynastii Piastów ówczesne miasto przeżywało swój największy rozkwit, spowodowany prowadzeniem handlu solą, którą wydobywano w żupach leżącej w górę Raby Bochni. Król upodobał sobie miejscowość. W czasie pobytu w Uściu Solnym 25 stycznia 1363 roku zwolnił ją z ceł w między innymi w Opatowcu, Skalbmierzu, Nowym Mieście Korczynie, Proszowicach, Tarnowie czy Jędrzejowie.
Zabytkowa zabudowa drewniana jest największą atrakcją Uścia Solnego
Uście Solne słynie z niezwykle pięknej zabudowy drewnianej, położonych w pobliżu rynku. Tworzą ją pochodzące z drugiej połowy XIX i XX wieku drewniane zrębowe domy, nakryte dachami dwu- lub czterospadowymi, dwu- lub trzyizbowe. Do budynków gospodarczych, będących częścią zagród, należały także stodoły stojących wzdłuż zewnętrznych ulic gospodarskich. Do dziś można je podziwiać w miejscowości. Zabudowa jest częścią Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce. W Uściu Solnym znajdują się również następujące obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego: kościół Nawrócenia św. Pawła wraz z otoczeniem oraz cmentarz wojenny nr 319 z I wojny światowej.
