Najmniejsze uzdrowisko w Małopolsce znów zachwyca. Odrodziło się po latach zniszczeń [GALERIA]

Wapienne. Najmniejsze uzdrowisko w Polsce. To miejsce kochają turyści

Małopolska to obszar niezwykle zróżnicowany, uwielbiany przez turystów i kuracjuszy. Nic dziwnego, bowiem na terenie województwa znajdziemy aż 10 uzdrowisk – to drugi wynik w skali kraju, po województwie dolnośląskim. Słynne małopolskie uzdrowiska to Kraków-Swoszowice, Krynica-Zdrój, Muszyna, Piwniczna-Zdrój, Rabka-Zdrój, Szczawnica, Kopalnia Soli Wieliczka, Wysowa czy Żegiestów. Mało kto jednak słyszał o jednym z najmniejszych polskich uzdrowisk, którym okazuje się Wapienne, zamieszkane przez nieco ponad 140 osób. Uzdrowisko Wapienne leży w powiecie gorlickim w gminie Sękowa. Co je wyróżnia?

Wapienne leży w Beskidzie Niskim, w dolinie potoku Wapienka, w strefie otuliny Magurskiego Parku Narodowego. Wieś założono jeszcze w 1546 roku, za czasów Zygmunta Starego. Wówczas nadał on Michałowi, synowi sołtysa z Męciny prawo do lokacji wsi na prawie wołoskim – podaje Uzdrowisko „Wapienne”. Osadę zamieszkiwali wówczas Łemkowie. W 1629 roku wieś miała status wsi królewskiej, a w 1765 roku znajdowała się w rękach Lubomirskich.

Jak podaje uzdrowisko, już od XVII wieku znane były właściwości lecznicze tamtejszych wód mineralnych. Intensywny rozwój uzdrowiska Wapienne nastąpił jednak w XIX wieku. Według dostępnych źródeł w latach 1810-1815 kuracji zażywali tam żołnierze Napoleona. Uzdrowisko Wapienne w Małopolsce – najmniejsze uzdrowisko w Polsce cechuje wyjątkowa, często tragiczna historia.

W 1848 roku zakład zdrojowy posiadał trzy wille i łazienki o 50 wannach, które rozmieszczone były w 36 kabinach. Niestety zostały zniszczone przez pożary w 1878 i 1894 roku. Kabiny i wanny spłonęły. Łazienki odbudowano w latach 1904 - 1906. Z końcem XIX wieku zakład znajdował się w prywatnych rękach rodziny Wityków, a od 1901 roku rodziny Bubniaków. Został wkrótce ponownie zniszczony podczas I wojny światowej. Prawdopodobnie miało to miejsce w 1915 roku podczas Operacji Gorlickiej i toczonych tu walk m.in. o wzgórza i góry Ferdel i Kornuty, gdzie znajdowała się druga linia rosyjskich umocnień. Ponownie zakład zostaje odbudowany po I wojnie w latach 1920 - 1924. Kąpiele brało wówczas po około 100 osób dziennie. Rozpoczął się powolny lecz stopniowy rozwój kurortu – pisze Uzdrowisko „Wapienne”.

W dwudziestoleciu międzywojennym Wapienne cechowała dostępność – w przeciwieństwie do drogiej Krynicy, kurowali się tam wszyscy, również chłopi i mieszkańcy okolicznych miejscowości. Wapienne było dwukrotnie zniszczone – w czasach I i II wojny światowej, kiedy uległo niemal całkowitej dewastacji.

W 1955 roku tereny uzdrowiska zostały przejęte, dostosowane i przeznaczone na ośrodek kolonijno-wypoczynkowy. Od 1958 roku służą jako Ośrodek Wczasów Pracowniczych pracownikom Zrzeszenia Przedsiębiorstw Gospodarki Komunalnej w Rzeszowie. W 1958 roku odbudowano budynek łazienek. W latach 60-tych, decyzją ówczesnej Powiatowej Rady Narodowej w Gorlicach, wybudowano tu zakład leczniczy. Uzdrowisko dysponowało ośmioma kabinami do kąpieli mineralnych oraz trzema do kąpieli borowinowych.  Także w latach 60-tych odbudowano dawny pensjonat, zbudowano stołówkę, pawilony i około 50 domków kempingowych. W 1973 roku zostaje zbudowany basen kąpielowy o wymiarach 20 m x 15 m i maksymalnej głębokości wody 3,6 m – czytamy na stronie internetowej ośrodka leczniczego.

Status uzdrowiska małopolskie Wapienne otrzymało mocą uchwały nowosądeckiej WRN 8 kwietnia 1986 roku.