Mroźna była do tej pory jedyną sztucznie oświetloną jaskinią w polskich Tatrach, a do jej zwiedzania nie była potrzebna indywidualna latarka. Po remoncie sztuczne oświetlenie zostało zlikwidowane, dlatego teraz do zwiedzania konieczna jest latarka i zalecany jest kask. Jak informuje Tatrzański Park Narodowy (TPN), na miejscu będzie można bezpłatnie wypożyczyć latarkę - czołówkę, ale ich liczba będzie ograniczona. Temperatura w Jaskini Mroźnej jest stała i wynosi 10 st. Celsjusza, dlatego zwiedzający powinni mieć ciepłe ubranie.
W ramach remontu zostały odnowione wrota wejściowe i wyjściowe z tej popularnej jaskini, a żyjące tam nietoperze będą miały swobodny wlot i wylot. Zostało zlikwidowane okablowanie i sztuczne oświetlenie w jaskini. Został także wyremontowany szlak dojściowy i zejściowy z jaskini o długości prawie półtora kilometra. Szlak został też zabezpieczony przed obrywami skalnymi. Koszt remontu Jaskini Mroźnej oszacowano na ponad 4,5 mln zł.
Jaskinię Mroźną będzie można zwiedzać codziennie od godz. 9. do 17. Chętni będą musieli wykupić dodatkowy bilet w cenie 9 zł za osobę, oprócz wejściówki do TPN. Dzieci do lat siedmiu będą miały darmowe wejście. Bilety do Jaskini Mroźnej będzie można kupić w punkcie wejściowym do Doliny Kościeliskiej, online za pośrednictwem strony internetowej TPN lub przy samym wejściu do jaskini.
Mroźna jest najczęściej odwiedzaną przez turystów jaskinią w polskich Tatrach i jedną z sześciu jaskiń udostępnionych do zwiedzania. Trasa przejścia przez jaskinię liczy ponad 400 m, a wędrówka przez nią trwa około 30-40 minut. Długość korytarzy wynosi ok. 773 m. Otwór wejściowy znajduje się na wysokości ok. 1100 m n.p.m., a wyjściowy – ok. 1112 m n.p.m.
Jaskinię Mroźną odkryli w 1934 r. Stefan Zwoliński i Tadeusz Zahorski. Odkrywcy początkowo myśleli, że ma tylko kilkadziesiąt metrów długości. W następnych latach przekopano zawaliska i zamulone przejście do dalej położonych partii, na końcu których udało się odsłonić drugie wejście do jaskini. W lipcu 1953 roku Jaskinię Mroźną otwarto dla ruchu turystycznego. Początkowo zwiedzanie odbywało się przy świetle lamp karbidowych, a pod koniec lat 50. zainstalowano w niej oświetlenie elektryczne.
