Porąbka Uszewska to jedna z najpiękniejszych wsi w Małopolsce. Jest nazywana polskim Lourdes
W województwie małopolskim, zaledwie kilka kilometrów na południe od drogi krajowej nr 94, kryje się prawdziwa perełka Pogórza Wiśnickiego. Porąbka Uszewska to miejscowość, która zachwyca nie tylko malowniczym położeniem, ale również bogatą historią i wyjątkowym miejscem kultu, przyciągającym co roku dziesiątki tysięcy gości. To idealny cel podróży dla szukających spokoju, pięknych widoków i duchowego wytchnienia.
Krajobraz wsi kształtuje dolina potoku Niedźwiedź oraz otaczające ją wzgórza Godów i Rogal, wznoszące się na wysokość około 400 m n.p.m. To właśnie tędy wiodą szlaki turystyczne, z których roztaczają się zapierające dech w piersiach panoramy. W kierunku północnym można podziwiać równiny Kotliny Sandomierskiej, a spoglądając na południe, dostrzec Beskid Wyspowy, Niski, a przy dobrej widoczności nawet majestatyczne szczyty Tatr.
Choć osadnictwo na tych terenach sięga VIII wieku, historia samej wsi rozpoczęła się w 1321 roku, kiedy to biskupi krakowscy założyli osadę o nazwie Łoniowa. Już w XV wieku miejscowość funkcjonowała jako Porąbka Biskupia, co podkreślało jej przynależność do dóbr kościelnych. Przez ponad 250 lat była centrum rozległej parafii, która z czasem ulegała podziałom. Dziś, po wiekach dominacji w regionie, parafia spaja historycznie dwie wioski: Porąbkę i Doły.
Architektoniczne skarby i miejsce duchowej odnowy
Największą atrakcją Porąbki Uszewskiej jest bez wątpienia Grota Matki Bożej z Lourdes, wzniesiona na początku XX wieku z inicjatywy ks. Jana Pałki. To wierna replika słynnego sanktuarium we Francji, malowniczo położona na wzgórzu, które stało się miejscem modlitwy i kontemplacji. Urokliwie zagospodarowany teren wokół groty oferuje nie tylko przeżycia religijne, ale i estetyczne.
Warto również zwrócić uwagę na wpisany do rejestru zabytków neogotycki kościół parafialny pw. św. Andrzeja Apostoła, który powstał w latach 1910-1918. Ciekawostką jest fakt, że zarówno projekt kościoła, jak i groty oraz pobliskiej ochronki prowadzonej przez siostry zakonne, wyszedł spod ręki jednego architekta – wybitnego Jana Sas-Zubrzyckiego. Dzięki temu całe centrum wsi tworzy spójną i harmonijną kompozycję architektoniczną, która do dziś świadczy o jej historycznym znaczeniu.
